Biuletyn Informacji Publicznej
Logopeda: Joanna Bratborska
Jak uniknąć wad wymowy:
- rozbudzać zainteresowania dziecka mową (mówić jak najczęściej do dziecka) oraz nauczyć je słuchania różnych odgłosów, dźwięków itp.;
- podchwytywać każdą próbę kontaktu słownego ze strony dziecka;
- nazywać często przedmioty i zjawiska z otoczenia;
- wielokrotnie powtarzać słowa, zwroty i zdania, aby dziecko rozumiało mowę;
- nie mów do dziecka niepoprawnie: należy unikać zdrobnień, spieszczeń, neologizmów;
- okazywać dziecku akceptację i zadowolenie z kontaktu słownego;
- leczyć wady zgryzu, gdyż utrwalają one wady wymowy.
Rodzicu,
jeśli wykryłeś nieprawidłowości w mowie dziecka (mówienie, rozumienie) – skontaktuj się z logopedą. Pamiętaj, że nauka mowy i wymowy nie powinna ograniczać się tylko do zajęć z logopedą. Praca z dzieckiem w formie zabawy, musi być kontynuowana w ciągu całego dnia.
TYDZIEŃ ŚWIADOMOŚCI DYSLEKSJI
3 – 9 PAŹDZIERNIKA
Według ustaleń Europejskiego Towarzystwa Dysleksji cały październik jest "Miesiącem Świadomości
Dysleksji".
W Polsce najbardziej uznanym autorytetem w dziedzinie dysleksji jest prof. zw. dr hab. Marta Bogdanowicz – wieloletnia wiceprzewodnicząca European Dyslexia Assosiation i założycielka Polskiego Towarzystwa Dysleksji. Z jej inicjatywy rozpropagowano obchody Europejskiego Tygodnia Świadomości Dysleksji w Polsce.
Dysleksja jest tematem wielu dyskusji prowadzonych już nie tylko w szkołach czy ośrodkach naukowych,
ale także w prasie codziennej i telewizji. Wątek dysleksji pojawia się również w wywiadach ze znanymi
ludźmi, którzy przyznają się do problemów z dysleksją i opowiadają, w jaki sposób radzili sobie z nią
w dzieciństwie i jak radzą sobie obecnie, w życiu zawodowym. Co ciekawe, zdarza się, że problem
dysleksji sygnalizowany jest także
Kiedy możemy mówić o specyficznych trudnościach w nauce? Wtedy, gdy niepowodzenia szkolne dotyczą
tylko niektórych zakresów uczenia się
W przypadku trudności, które mają charakter wybiórczy i przejawiają się niepowodzeniami w nauce
czytania
Specyficzne trudności w uczeniu się nie sprowadzają się do trudności z opanowaniem szkolnego materiału nauczania. Można je obserwować w uczeniu się różnych umiejętności, które są nam potrzebne w życiu codziennym. Tak więc w czasie całego życia możemy zauważyć kolejno pojawiające się problemy, na przykład: z czytaniem nut, z uczeniem się układów tanecznych lub sekwencji ruchowych podczas zajęć sportowych, rzucania piłką do celu, z utrzymaniem równowagi podczas jazdy na wrotkach, deskorolce, z opanowaniem znaków drogowych, kierunków przestrzennych oraz prowadzeniem samochodu.
Przyczyną specyficznych trudności w uczeniu się jest nieharmonijny rozwój psychoruchowy,
przejawiający się opóźnieniem rozwoju określonych funkcji: wzrokowo – przestrzennych, słuchowo –
językowych, motorycznych. Występowanie zaburzeń tych prostych funkcji zakłóca uczenie się czynności,
z którymi funkcje te są związane. Tak więc dziecko, mające trudności w orientacji w lewej i prawej
stronie ciała oraz w orientacji
Specyficzne trudności w uczeniu się, choć najbardziej dają o sobie znać w szkole, tak naprawdę są problemami całego życia.
Wiedza na temat przyczyn i mechanizmów specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu umożliwia dostrzeżenie ich objawów i dzięki temu wcześniejsze zdiagnozowanie. Pomaga też zrozumieć wiele niewytłumaczalnych "paradoksalnych objawów", które towarzyszą trudnościom w czytaniu i pisaniu, gdyż dysleksja to "mistrzyni paradoksów". Oto niektóre z nich:
- Dziecko jest inteligentne, a nie może nauczyć się tak prostej rzeczy, jak czytanie i pisanie.
- Dziecko "niby widzi, a nie widzi" (nie ma wady wzroku, lecz przepisując ze wzoru, popełnia dużo błędów; np. pisząc i czytając, myli b i p, t i ł; opuszcza litery; czyta a nawet pisze krótkie słowa od tyłu.
- Dziecko „niby słyszy, a nie słyszy” (nie ma wady słuchu, ale z bardzo dużymi trudnościami pisze ze słuchu, podczas dyktanda opuszcza litery, wyrazy, myli litery, głównie te, które odpowiadają głoskom o podobnym brzmieniu, na przykład głoski dźwięczne i bezdźwięczne).
- Dziecko uczy się dużo więcej niż rówieśnicy, a jest posądzane o lenistwo.
- Dziecko dużo czyta, pisze dodatkowe dyktanda, ale nie potrafi zapamiętać pisowni bardzo często powtarzających się wyrazów.
- Dziecko zna zasady ortografii, lecz robi błędy ortograficzne.
- Dziecko wie, jak należy wykonać zadanie matematyczne, lecz nie potrafi obliczyć w pamięci prostych działań arytmetycznych, nie umie też nauczyć się tabliczki mnożenia.
Rodzicu! Jeśli zaobserwowałeś u swojego dziecka, któreś z opisanych objawów porozmawiaj o tym z wychowawcą, nauczycielem języka polskiego, logopedą lub osobą prowadzącą zajęcia korekcyjno – kompensacyjne, albo zgłoś się do Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej. Należy bowiem pamiętać o jak najwcześniejszej potrzebie pomocy, aby zapobiec wszelkim możliwym trudnościom z jakimi może borykać się Państwa dziecko przez wszystkie lata nauki.
Polecam także odwiedzenie ważnych stron internetowych, gdzie można uzyskać więcej informacji na temat dysleksji a także zapoznać się z ciekawymi materiałami i wskazówkami do pracy z dziećmi.
- Polskie Towarzystwo Dysleksji: www.ptd.edu.pl
- Ministerstwo Edukacji Narodowej: www.men.gov.pl
- Pomoce dla uczniów z dysleksją: www.ortograffiti.pl
Informacje zaprezentowane w tym artykule pochodzą z książki: Marta Bogdanowicz, Anna Adryjanek, Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów oraz materiałów dostępnych dla uczestników kursu Warsztat skutecznego nauczyciela – wsparcie dla uczniów ze specjalnymi trudnościami w uczeniu się z klas IV – VI.
Joanna Bratborska
22 października Światowy Dzień Osób Jąkających się
Prawa człowieka zaczynają się od praw dziecka!
Według definicji WHO (Światowej Organizacji Zdrowia), jąkanie to:
"zaburzenie rytmu i płynności mówienia, które powoduje niezdolność wyartykułowania zamierzonej
wypowiedzi wskutek mimowolnego, powtarzającego się przedłużania lub przerywania brzmienia wymawialnych
dźwięków.
Jąkanie jest uznawane za niepełnosprawność. To zaburzenie mowy jest przeszkodą w nawiązywaniu kontaktów społecznych, a tym samym obniża jakość życia. Zgodnie z Konwencją Praw Dziecka:
"dziecko psychicznie i fizycznie niepełnosprawne powinno mieć zapewnioną pełnię normalnego życia
Dzieci jąkające się mają prawo do nauki na każdym poziomie nauczania!
Dzieci jąkające się mają prawo do leczenia swojej wady wymowy na podstawie Ustawy o powszechnym
ubezpieczeniu zdrowotnym. Mogą korzystać
Ponadto ich opiekunowie mogą się starać o zasiłki pielęgnacyjne dające większą możliwość finansowania
rehabilitacji swoich podopiecznych
Co możesz zrobić, aby pomóc dziecku z niepłynnością mowy?
- Każde dziecko rozwija się w indywidualnym rytmie (dotyczy to również jego mowy).
- Nie zmuszajcie dziecka do mówienia, ale zachęcajcie je, aby z Wami rozmawiało. Zamiast instruować, co ma mówić, pozwólcie mu zdecydować, co chce powiedzieć.
- Słuchajcie swojego dziecka tak, aby czuło, że jest przez Was słuchane, że to co mówi, jest dla Was ważne i interesujące. Zachęci je to do mówienia, do rozmowy z Wami o wszystkich swoich problemach.
- Nie stosujcie kar wobec swojego dziecka za to, że się jąka! Nie zwracajcie uwagi na to, że mówi niepłynnie! Nie strofujcie go!
- Zadbajcie o to, aby Wasze dziecko czuło się bezpieczne i kochane. Akceptujcie je takim, jakie jest.
- Pamiętajcie, że dziecko naśladuje Wasz sposób mówienia, dlatego starajcie się mówić do niego powoli i wyraźnie.
- Nie przesadzajcie z nadmiernym ochranianiem dziecka. Dajcie mu szansę samodzielnego działania, umożliwiajcie mu samodzielne doświadczanie i rozwiązywanie problemów.
- Starajcie się wspólnie z innymi członkami rodziny dziecka oraz jego nauczycielami ujednolicać swoje postępowanie w stosunku do niego. Bądźcie konsekwentni w swoich działaniach. Dzięki takiej postawie dziecko poczuje się bezpieczne i akceptowane przez najbliższe otoczenie.
- Pamiętajcie o zachowaniu stałego rytmu dnia dziecka. Wyeliminujcie, w miarę możliwości, pośpiech i nieoczekiwane zmiany planów. Zapewni to poczucie bezpieczeństwa Waszemu dziecku oraz usunie dodatkowe stresy wywołane nową, zaskakującą dla niego sytuacją.
- Zapewnijcie dziecku odpowiednią ilość snu i wypoczynku (relaksu). Ułatwi mu to wyciszenie swoich emocji i wpłynie bardzo korzystnie na prawidłowy rozwój jego mowy (płynność mówienia).
- Umożliwiajcie dziecku spędzanie jak największej ilości czasu na świeżym powietrzu oraz uprawianie ulubionych sportów. Dzięki aktywnemu wypoczynkowi dziecko rozładuje wewnętrzne napięcia.
Logopeda
Joanna Bratborska
